سیستم استاندارد طلا شروع تارخچه بازار فارکس

مسیر تکامل forex یا همان شبکه گسترده تبادل ارزها از سه سیستم پولی در تاریخ عبور می کند.

سیستم استاندارد طلا

سیستم برتون وودز

توافق نامه اسمیتسونیان

سیستم نرخ ارز شناور

فراگیری سیستم طلا از سال 1880 میلادی برابر با 1259 خورشیدی است، زمانی که ناصرالدین شاه قاجار بر تخت سلطنت تکیه زده بود، در این مقاله به بررسی سیستم استاندارد طلا که از اواخر قرن 19 میلادی فراگیر شد می پردازیم.

سیستم استاندارد طلا چیست

استاندارد طلا یک سیستم پولی است که ارز فیات یا پول کاغذی یک کشور دارای ارزش مستقیم با طلا است.
با استاندارد طلا، کشورها توافق کردند پول کاغذی را با مقدار مشخصی از طلا مبادله کنند. کشوری که از استاندارد طلا استفاده می کند برای طلا قیمت ثابت تعیین می کند، در واقع ارزش پول براساس طلا سنجیده می شود. به عنوان مثال، اگر ایالات متحده قیمت طلا را 500 دلار در هر اونس تعیین کند ، ارزش هر دلار برابر با 1/500 اونس طلا است.

استاندارد طلا قبل از قرن هجده میلادی

استفاده از طلا به عنوان پول هزاران سال پیش در آسیا آغاز شد و از آن زمان به طور گسترده ای مورد پذیرش قرار گرفت.

در اوایل و اواسط قرون وسطی، سولیدوس یا طلای بیزانس به طور گسترده در سراسر اروپا و مدیترانه مورد استفاده بود، اما با کاهش نفوذ اقتصادی امپراتوری بیزانس، استفاده از آن کمرنگ شد. با این حال قبل از قرن هجده با توجه به استفاده طولانی مدت از طلا هیچ سیستم پولی بر مبنابی طلا شکل نگرفت، با این حال مدت ها نقره به عنوان اساس اقتصاد داخلی بشمار می رفت و پایه بیشتر سیستم های پولی نقره بود.
یعنی شاخص و خط کش تعیین ارزش هر کالا، خدمات نقره بوده است.

پرداخت دستمزد، حقوق و همچنین تجارت خرده فروشی در انگلستان بیشتر بر اساس نقره بود. طلا به عنوان واسطه ای برای تجارت بین المللی و معاملات با ارزش بالا عمل می کرد. و به طور کلی تجارت بین الملل قبل از قرن هجده میلادی بر پایه سکه هایی مانند دلار اسپانیایی و ماریا ترزا تالر بستگی داشت.
به شکل کلی می توان گفت دلار اسپانیایی در سال های قبل از قرن هجده کار دلار آمریکا را انجام می داده است.

توسعه استاندارد طلا از قرن هجده میلادی

اعلامیه ای از سوی ملکه آن (Anne) در سال 1704، کمپانی هند غربی را با استاندارد طلا آشنا کرد. با این حال، با توجه به سیاست انگلیس در احتکار طلا و نقره، استاندارد طلا شکل نگرفت.

قیمت ها به ندرت با طلا نقل می شدند، عامل مبادله و واحد حساب روزانه استعمارگران عمدتا دلار نقره اسپانیا بود.
در حالی که از نظر قانونی انگلیس در استاندارد نقره قرار داشت، به طور غیر رسمی وارد استاندارد طلا شد.
یک استاندارد رسمی برای طلا اولین بار در سال 1821 شکل گرفت، کانادا در 1854، نیوفاندلند در 1865، ایالات متحده و آلمان در سال 1873 استاندارد طلا را تصویب کرد. ایالات متحده از عقاب به عنوان واحد خود استفاده کرد، آلمان علامت طلای جدید را معرفی کرد، در حالی که کانادا یک سیستم دوگانه بر اساس عقاب طلایی آمریکا و طلای انگلیس اتخاذ کرد.

استرالیا و نیوزیلند، مانند کمپانی هند غربی، استاندارد طلای انگلیس را پذیرفتند، در حالی که نیوفاندلند تنها قلمرو امپراتوری انگلیس بود که سکه طلای خود را معرفی کرد.
سال 1880 به عنوان استفاده گسترده از سیستم استاندارد طلا شناخته می شود، زیرا اکثر کشور ها این استاندارد را پذیرفتند. هنگام اتخاذ استاندارد طلا ، بسیاری از کشورهای اروپایی نام واحد پول خود را تغییر دادند، زیرا نام های قبلی به طور سنتی با سکه های نقره و دومی با طلا همراه بود.

چرا نقره جای خود را به استاندارد طلا داد

استاندارد طلا یک سیستم پولی است که در آن پول کاغذی آزادانه به مقدار ثابت طلا تبدیل می شود. به عبارت دیگر، در چنین سیستم پولی ، طلا از ارزش پول پشتیبانی می کند. بین سالهای 1696 و 1812 ، توسعه و رسمیت بخشیدن به استاندارد طلا آغاز شد.

به دلیل مشکلات بسیاری که پول کاغذی با ان روبرو بود نتوانست با طلا رقابت کند.
از سال 1750 تا 1870، جنگ در داخل اروپا و همچنین کسری تجاری، باعث شد نقره از اقتصاد اروپای غربی و ایالات متحده خارج شود. سکه ها به تعداد کم و کمتری ضرب می شدند و اسکناس های بانکی و سهام به عنوان پول مورد استفاده قرار می گرفت.
در سال 1844 ، قانون منشور بانکی ثابت کرد که اسکناسهای بانک انگلیس کاملاً توسط طلا پشتیبانی می شوند و آنها به یک استاندارد قانونی تبدیل شدند. طبق تفسیر دقیق استاندارد طلا، این عمل در سال 1844 نشانگر ایجاد یک استاندارد کامل بر اساس طلا بود.

از سال 1860 تا 1871 تلاش های مختلفی برای احیای مجدد استانداردهای دو فلزی انجام شد، از جمله آنها مبتنی بر فرانک طلا و نقره بود. که نتیجه بخش نبود. ترکیبی از عرضه محدود اسکناس، انحصار دولت در انتشار اسکناس به طور غیرمستقیم، ثبات اقتصادی ایجاد می کرد. انحراف از این شرایط باعث ایجاد بحران های پولی شد.
اسکناسهای بی ارزش یا گذاشتن نقره به عنوان ذخیره پولی، مشکلات اقتصادی فراوانی ایجاد کرد. نیاز به مبنایی محکم در امور پولی باعث پذیرش سریع استاندارد طلا شد.

تأثیر جنگ جهانی اول بر استاندارد طلا

در پایان سال 1913، استاندارد طلای کلاسیک در اوج خود بود اما جنگ جهانی اول باعث شد بسیاری از کشورها آن را متوقف یا کنار بگذارند.
انگلیس با تغییر سیاست های خود استاندارد طلا را تضعیف کرد. این در حالی است که از نظر قانونی متوقف نشد بود، اما قیمت طلا دیگر نقشی را که قبلاً داشت، ایفا نکرد.

در تأمین مالی جنگ و کنار گذاشتن طلا، بسیاری از جنگ جویان تورم شدیدی را متحمل شدند. سطح قیمت در ایالات متحده و انگلیس دو برابر شد، در فرانسه سه برابر و در ایتالیا بیش از چهار برابر را شاهد بود.
تورم های اروپا شدیدتر از نرخ تورم در آمریکا بود. این بدان معنی است که هزینه کالاهای آمریکایی نسبت به اروپا کمتر شده بود. بین اوت 1914 و بهار 1915 ، ارزش دلار ایالات متحده سه برابر شد و مازاد تجارتی آن برای اولین بار از 1 میلیارد دلار فراتر رفت.
ایالات متحده استاندارد طلا را در طول جنگ به حالت تعلیق در نیاورد. فدرال رزرو که اخیراً ایجاد شده بود در بازارهای ارز مداخله کرد.
تا سال 1927 بسیاری از کشورها به استاندارد طلا بازگشتند. در نتیجه جنگ جهانی اول، ایالات متحده که یک کشور بدهکار خالص بود، تا سال 1919 به یک طلبکار خالص تبدیل شد.

استاندارد طلا پس از جنگ جهانی اول

انگلستان بعد از جنگ به استاندارد طلا بازگشت و به دنبال آن بسیاری از کشورها این کار انجام دادند، که منجر به یک دوره ثبات نسبی و تا حدودی تورم شد.
یک ده پس از جنگ جهانی اول رکود اقتصادی اکثر کشورها را دگیر کرد که به رکود بزرگ مشهور است (1939 – 1929). در نتیجه این رکود بسیاری از کشورها استاندارد طلا را محدود کردند.

به دلیل تعارض بین گسترش بدهی ها به بانک های مرکزی خارجی و در نتیجه وخیم شدن نسبت ذخیره بانک انگلیس که ذاتاً بی ثبات بود.
فرانسه سپس در تلاش بود تا پاریس را به یک مرکز مالی کلاس جهانی تبدیل کند و جریان های بزرگ طلا را نیز دریافت کرد.
در ژوئیه 1931 آلمان کنترل ارز را انجام داد و پس از آن اتریش در اکتبر این کار را کرد. تجارت اتریش و آلمان ، و همچنین مشکلات بودجه ای و سیاسی انگلیس ، از جمله عواملی بود که اعتماد به استرلینگ را از بین برد، که در اواسط ژوئیه سال 1931 اتفاق افتاد. در نتیجه بانک انگلیس بسیاری از ذخایر خود را از دست داد.

هر چند بعد از جنگ جهانی اول کشورها به استاندارد طلا برگشتند اما رکود اقتصادی بعد از جنگ و ساسیتهای پولی کشورها باعث شد سیستم استاندار طلا در سال 1933 کنار گذاشته شود. این زمان در تاریخ برابر با سال 1312 خورشیدی که رضاه شاه پهلوی قدرت را در ایران بدست داشت.
از دست رفتن استاندار طلا در سال 1933 شد.

سیستم استاندارد طلایی در مقابل سیستم ارز فیات

همانطور که از نام آن پیداست ، اصطلاح استاندارد طلا به یک سیستم پولی گفته می شود که در آن ارزش پول بر اساس طلا باشد. در مقابل ، سیستم فیات یک سیستم پولی است که در آن ارزش ارز بر اساس هیچ کالای فیزیکی نیست بلکه در عوض مجاز به نوسان پویا در مقابل سایر ارزها در بازارهای ارز است. اصطلاح “فیات” از لاتین “fieri” گرفته شده است ، به معنای یک عمل یا حکم خودسرانه. با توجه به این ریشه شناسی ، ارزش ارزهای فیات در نهایت مبتنی بر این واقعیت است که آنها با حکم دولت به عنوان پول قانونی تعیین می شوند.

در دهه های قبل از جنگ جهانی اول ، تجارت بین المللی بر اساس آنچه به عنوان استاندارد طلای کلاسیک شناخته می شد ، انجام می شد. در این سیستم تجارت بین ملت ها با استفاده از طلای فیزیکی حل و فصل می شد. کشورهایی که مازاد تجاری دارند طلا را به عنوان پرداختی برای صادرات خود جمع کردند. برعکس ، کشورهایی که کسری تجارت داشتند ، ذخایر طلای خود را کاهش می دادند ، زیرا طلا به عنوان پرداخت واردات از این کشورها خارج می شد.

مقاله مرتبط: ارز فیات چیست؟

سقوط استاندارد طلا

استاندارد طلا در حال حاضر توسط هیچ دولتی استفاده نمی شود. انگلیس در سال 1931 استفاده از استاندارد طلا را متوقف كرد و آمریكا نیز در سال 1933 این الگو را دنبال كرد و در سال 1973 باقیمانده کشورها این سیستم را رها كردند.

با جنگ جهانی اول ، اتحادهای سیاسی تغییر کردند ، بدهی های بین المللی افزایش یافت و امور مالی دولت رو به زوال رفت. در حالی که استاندارد طلا به حالت تعلیق درنیامده بود ، اما در طول جنگ در هاله ای از ابهام بود و این نشان دهنده عدم توانایی خود در گذراندن اوقات خوب و بد بود. این باعث عدم اطمینان به استاندارد طلا شد که فقط مشکلات اقتصادی را تشدید می کرد. به طور فزاینده ای آشکار شد که جهان به چیزی انعطاف پذیرتر نیاز دارد که بتواند اقتصاد جهانی خود را بر اساس آن پایه ریزی کند.

در همان زمان ، میل به بازگشت به سالهای طوفانی استاندارد طلا در میان ملت ها همچنان پابرجا بود. در حالی که عرضه طلا از رشد اقتصاد جهانی عقب مانده بود ، پوند استرلینگ انگلیس و دلار آمریکا به ارزهای ذخیره جهانی تبدیل شدند. کشورهای کوچکتر بیشتر این ارزها را به جای طلا نگهداری کردند. نتیجه این تحکیم برجسته طلا به دست چند کشور بزرگ بود.

سقوط بازار سهام در سال 1929 تنها یکی از مشکلات جهان پس از جنگ بود. پوند و فرانک فرانسه به طرز وحشتناکی با ارزهای دیگر نامناسب بودند. قیمت کالاها در حال سقوط بود. بسیاری از کشورها سعی کردند از سهام طلای خود با افزایش نرخ بهره محافظت کنند تا سرمایه گذاران را ترغیب کنند تا سپرده های خود را دست نخورده نگه دارند تا اینکه آنها را به طلا تبدیل کنند. این نرخ های بهره بالاتر فقط اوضاع را برای اقتصاد جهانی بدتر کرد. در سال 1931 ، استاندارد طلا در انگلستان به حالت تعلیق درآمد و فقط ایالات متحده و فرانسه دارای ذخایر طلای بزرگ بودند

سپس ، در سال 1934 ، دولت ایالات متحده طلا را از 20.67 دلار در هر اونس به 35 دلار در هر اونس رساند و مقدار پول کاغذی را که برای خرید یک اونس برای بهبود اقتصاد آن لازم بود ، افزایش داد .9 دلار آمریکا ، کاهش چشمگیر ارزش دلار بلافاصله اتفاق افتاد. این قیمت بالاتر برای طلا ، تبدیل طلا به دلار آمریکا را افزایش داد و عملاً به ایالات متحده اجازه داد بازار طلا را جابجا کند. تولید طلا به حدی افزایش یافت که تا سال 1939 تعداد کافی در جهان وجود داشت تا بتواند جایگزین تمام ارزهای جهانی در گردش شود.